In november 2012 zijn we begonnen met de opbouw. Op 2 werkbanken het chassis gelegd, zodat deze op een mooie werkhoogte ligt. Na al dat schoonmaken is het leuk om weer een met sleutelen bezig te zijn i.p.v. met de staalborstel in de slag. Allereerst de benzine leiding en de remleiding gemonteerd. Vervolgens de veerpotten gemonteerd. Hierbij bleek dat we nog waren vergeten om twee lange trekogen mee te nemen bij Burtoncar vandaan. Die moeten dus nog even worden meegenomen als we daar weer heen gaan. Na de veerpotten hebben we de achteras gemonteerd. Deze voorzien van de draagarmen om vervolgens de remleidingen te monteren. In eerste instantie de oude achterremleidingen gemonteerd. Later deze toch maar vervangen voor nieuwe, omdat er geen pitjes in de leiding mogen zitten. Daar wordt hij op afgekeurd. En als dat het geval is, kan de vervolgens de body gaan demonteren om ze te kunnen vervangen. Op aangeven van Loek en in overleg met mede financiers en bouwers Jelle en Bram, toch maar besloten om het risico niet te nemen. Op de achteras dus het T-stuk gemonteerd. Met de nieuwe remleidingen achter was het nog wel even een geklooi om deze goed aangesloten te krijgen. De oude paste beter, maar uiteindelijk het geheel in elkaar gekregen.
Na de achteras wordt het tijd voor de vooras. Omdat ik de stuurinrichting uit de vooras heb gehaald, moest deze eerst weer in elkaar gezet worden. Alles eerst goed in het vet gezet. Eerst de stootrubber gemonteerd, om vervolgens de vooras op het chassis te monteren. Na het monteren van de van de draagarmen, kwamen we tot de ontdekking dat de draagarm vast loopt tegen het stootrubber. Bij navraag kregen we de tip om de vulplaten tussen het blok uit te halen. Nu gaat het wel goed. Er zit weliswaar weinig ruimte tussen het rubber en de arm, maar dat schijnt zo te horen.
Omdat op 8 december alle voetbal werd afgelast, konden we mooi een dagje naar Burtoncar in Zutphen. Het wordt nu wel eens tijd om de body te gaan bestellen. Dan moet natuurlijk wel de kleur worden gekozen. Nu was onze donor eend rood, en volgens een uitspraak ooit gedaan door Rienk-Bert moet een auto rood zijn. Daar zijn Jelle en Bram het volledig mee eens. Alleen na de Noord-Holland rit van de Burton Owners Club, begon Rienk-Bert hier wel enige twijfel over te hebben. Daar reden namelijk twee crème kleurige Burton’s mee, welke toch ook wel erg mooi oogde. Maar Jelle en Bram hebben geen twijfel. Crème is voor oude mannen, dus hij moet sportief rood worden. Oeps bemerk ik hier een generatie kloof? Maar oké we zouden rood doen, dan gaan we voor rood. Maar nu heb je rood en rood. Bij ons bezoek aan Burtoncar stond er een YT146. Deze vonden wij alle drie erg mooi rood. Alleen kan deze kleur niet meer worden besteld. Alleen nog RAL kleuren. Dus met de kleuren staal vergelijken. Uitkomst: RAL 3003. En nu maar afwachten hoe mooi rood hij wordt. We hebben meteen alle pakketten welke we voor de opbouw nodig hebben meegenomen. De 2e demper is helaas nog steeds niet binnen. Nu hebben we hem nog niet meteen nodig, maar voor het proefdraaien van e motor zou het wel handig zijn. Volgens Loek kan het ook zonder 2e demper prima en de RVS demper is wel veel beter dan de standaard. Het schijnt de moeite waard te zijn om voor deze te kiezen. Dat wordt dus nog even wachten met de uitlaat monteren.
Opbouw onderstel
Eindelijk in november kunnen we beginnen met het opbouwen van het chassis. Het mooie werk is begonnen.
Hierna hebben we ons geconcentreerd op motor. Het ventilator huis moest nog worden gereinigd en gespoten. Ook de olievulpijp moest nog worden gespoten. 8 mei hadden we het vliegwiel meegenomen om te kijken waar deze afgedraaid wordt. Rienk-Bert had het idee om hem zelf af te draaien, maar hij moet ook helemaal gebalanceerd worden. Logisch wel, maar dat wordt toch wel lastig om zelf te doen. Dus het oude vliegwiel ingeleverd en een nieuwe meegenomen. Na het spuiten van alle onderdelen voor de motor zijn we deze in elkaar gaan zetten. Vliegwiel gemonteerd, de 123 ontsteking geplaatst. Even de 123-ontsteking met de rode draad aan de plus van de accu hangen en het blok aan de min. Met een boortje 6 het vliegwiel in de juiste stand gezet (8 graden voor). Even de 123-ontsteking draaien tot het lampje net gaat branden. 123-ontsteking vastzetten, even nog controleren en klaar. Eigenlijk best wel eenvoudig als je de handleiding volgt. Ook nog een goede beschrijving op internet gevonden. Leek best nog wel een klusje, maar als alles op de werkbank open ligt, is het eigenlijk een fluitje van een cent. Op het werk even en hulpstuk gemaakt om de koppelingsplaat en drukgroep precies in het midden vast te zetten. Op internet gelezen dat sommige mensen behoorlijk hebben lopen klooien om de versnellingsbak weer aan de motor te krijgen. Dit komt doordat de koppelingsplaten dan niet helemaal in het midden zit. Ik moet zeggen dat ik daar geen enkel probleem mee had. De versnellingsbak voor de motor geschoven en vervolgens de priseas voorzichtig in de motor geschoven. Op het moment de hij vastloopt even aan beide wielassen van de versnellingsbak draaien, zodat de priseas gaat draaien. Door ligt tegen de versnellingsbak te duwen, voel je als de tanden van de priseas in de koppelingsplaat valt. Daarna schuif je hem voorzichtig verder tegen de motor aan. Nadat we de motor steunen hebben gemonteerd, is de motor zo goed als gereed om hem op het chassis te plaatsen. Hiervoor moet het chassis van de werkbanken af, en dat betekend dat de wielen erop gemonteerd moeten worden. Aandrijfassen nog even van nieuwe stofhoezen voorzien, omdat deze allemaal wel wat droogte sporen hadden. Alles ligt toch al uit elkaar, dus is het een klein klusje om ze even te vervangen. Nu kan het chassis op eigen wielen staan.
Bram en Rienk-Bert kunnen het niet laten om ook meteen de motor op het chassis te plaatsen. Ondanks het late tijdstip. Jelle is verstandig en naar huis, omdat hij zaterdag ochtend heel vroeg op moet om te werken. Ja de Burton moet toch ergens van betaald worden. Omdat we nog geen kachelpotten, remschijven en remklauwen op het motorblok gemonteerd hebben, kunnen Bram en Rienk-Bert het motorblok er met z’n tweeën optillen. En dan begint het weer op een auto te lijken.
27 januari 2013 door Burtoncar gebeld dat de body binnen is. Dat is mooi, maar we willen wel nog even eerst de motor testen. De body kan gelukkig nog even een paar weken in Zutphen blijven. Nu nog even op zoek naar een datum waarop we met z’n drieën de body kunnen ophalen, want dat is natuurlijk wel het leukste.
8 februari 2013 weer naar de Burton. We gaan kijken of hij wil gaan starten. Na alles elektrisch te hebben aangesloten, tijd om te starten. Bij het starten begon het behoorlijk naar benzine te ruiken. Blijkt de carburateur nog niet vast gezet te zijn. Na deze goed vast gezet te hebben, blijft er benzine lekken. Nogmaals heel goed kijken, maar hij lekt niet meer bij de carburateur. Het lijkt onder het spruitstuk vandaan te komen. Jelle komt op het goede idee om m.b.v. de camera van de mobiele telefoon opnames te maken.
Op deze wijze kan hij het ook beter bekijken. Na nogmaals een poging tot starten ontstaat echt een druppel onderaan het spruitstuk, en er zijn geen sporen van benzine aan de onderkant van de carburateur. Dan is er maar 1 conclusie: Het spruitstuk moet lek zijn??? Dat lijkt Rienk-Bert zeer onwaarschijnlijk, maar een andere verklaring kunnen we niet bedenken. Na de vakantie dus maar kijken. Na de demontage van het spruitstuk, blijkt er inderdaad een klein gaatje in het spruitstuk te zitten. Waarschijnlijk door het schoonmaken met de staalborstel en het feit dat er waarschijnlijk een gietfout in zat, is er een klein gaatje ontstaan (zie foto’s). Met het oude elektrisch lasapparaat van opa Jan het gaatje dicht gelast. Alles weer gemonteerd en dus waren we klaar voor een nieuwe poging. 1 maart dus een nieuwe poging om de motor aan de praat te krijgen. Jelle moet zaterdag werken, dus die wil op tijd naar huis, maar…………… Bij het starten geeft de motor af en toe een kleine puf, maar wil nog niet aanslaan. Helaas vinden we weer een lekkage, maar nu onderaan de cilinderkop? Is het olie of benzine. Ja benzine. Kappen van de cilinder dus losgehaald. Lijkt alleen bij de bout onderaan de cilinder te lekken. Toch maar weer het spruitstuk eraf gehaald om alles beter te kunnen bekijken. Ja het is benzine en loopt tussen de cilinderkop door. Ondertussen is het tijd voor Jelle om af te haken, maar Bram en Rienk-Bert willen weten hoe dit nu kan. En dan krijg Rienk-Bert een ingeving. Zouden we de cilinderkoppen nog niet hebben vastgezet? Dus cilinderkap eraf en……… Inderdaad de moeren zitten nog los. Ja volgens de instructie moet ook eerst het spruitstuk gemonteerd en dan de cilinderkop bouten vastzetten. Even vergeten Stom!! Dus Bram en Rienk-Bert alles weer gemonteerd. Kopbouten nu wel vast gezet met het goede moment, opnieuw kleppen gesteld en dan kan poging 3 gewaagd worden. Maar…. dat doen we wel met Jelle erbij! De verwachting is zo groot dat we besluiten zaterdag 2 maart in de avond nog voor het eten met z’n 3-en even een nieuwe poging te wagen. En………… na ruim 13 jaar stilstand komt de motor weer tot leven. Het kost nog wel enige moeite om hem aan de gang te krijgen, en als hij loopt begint het gespoten spruitstuk te roken. Hierdoor laten we de motor afslaan, en als we hem nogmaals willen starten geeft de accu zijn laatste krachten, maar te kort om hem nog aan de praat te krijgen. Dat wordt dus eerst de accu weer opladen, maar we zijn blij want hij doet het. Nu alleen nog verder de carburateur afstellen. Hiervoor hebben we tijdelijk de toerenteller aangesloten. De toeren teller blijkt nogal veel afwijking te hebben, waardoor we hiermee niet goed het toerental kunnen afstellen (bij het ophalen van de body nagevraagd en blijkt er een ontstoringssetje nodig te zijn). Voor de 2e keer starten ging al veel beter.
Onder tussen is de afspraak gemaakt om de body te gaan halen. We zijn benieuwd naar de kleur.